Warsztaty plastyczne „Widok z okna-szkice z natury, rysunek…” (2024)

Warsztaty rozpoczęły się od autorskiego spotkania z artystką, która grupę 16 uczniów wraz z wychowawczynią klasy Elżbietą Łękawą zapoznała ze swoimi dziełami. Starała się jak najbardziej przekonywująco wprowadzić uczniów w świat swoich prac rysunkowo-malarskich. Opowiadała z pasją o procesie powstawania i budowania kompozycji plenerowych, zrealizowanych w technikach: rysunku, kredek pastelowych, gwaszu, tuszu, kolażu. Wszystkie kompozycje powstały bezpośrednio w plenerze, w czasie przebywania malarki tuż przed modelem, czyli fragmentem zastanej natury. Treści dzieł nie są wymyślone, czy wyreżyserowane. Autorka prac charakteryzuje na płaszczyznach plastycznych zastane kępy soczystych traw lub fragmenty wypalonych łąk , piasek, ziemię, skały i kamienie. Stąd krótkie, wywoławcze i komunikatywne tytuły: Trawa, Susza, Susza 2 i 3, Płomień, Biały kamień, Żelazna góra i Czarna góra, Dendrologia,  Homage Carlo Goldoni, Niebo odbite w kałuży.

Uwieńczeniem zwiedzenia wystawy były właściwe i oczekiwane zajęcia praktyczne, w które niezwykle płynnie i naturalnie wprowadziła uczniów sama artystka. Klimat swojej wrażliwości estetycznej szybko zaszczepiła młodym twórcom, którzy z zaciekawieniem i pewną zachłannością poznawczą weszli ze swoimi kreacjami w temat widoku z okna, szkiców rysunkowych wykonywanych z natury. Barbara Szyc zdecydowała, że w nawiązaniu do obejrzanych wcześniej dzieł uczniowie będą kadrować motywy pejzażowe widoczne z okien budynku placówki. Małe, kameralne zespoły uczennic i uczniów zasiadły przed dużymi ekranami żywych scen, które stały się źródłami pejzażowych inspiracji. Uczestnicy warsztatów przenosili na karty papieru fragmenty z otoczenia instytucji, wykorzystując jako narzędzia plastyczne tylko i wyłącznie ołówki. Prowadząca warsztaty już dużo wcześniej zastrzegła rysunkowy charakter zajęć. Modelami uczniów stały się: mini łączki traw, krzaki z pojawiającymi się gdzieniegdzie kwiatami, bujne drzewa, ławki, , chodniki, fragmenty architektoniczne, ogrodzenia, lampy, chodniki… Liczne korekty pomagały młodym twórcom przebrnąć przez niełatwy temat. Z pewnością uczniowie klasy I szkoły podstawowej po raz pierwszy mieli do czynienia z tzw. perspektywą z lotu ptaka. Czyli, my wszyscy będąc uczestnikami warsztatów obserwowaliśmy przyrodę znajdując się powyżej linii horyzontu. Uczniowie tworzyli swe kompozycje patrząc z góry w rozciągające się poniżej przestrzenie. Aby urozmaicić doznania estetyczne uczestników warsztatów Barbara Szyc proponowała uczniom zmiany miejsc przed określonymi oknami.

Szczególnie miłym akcentem przebiegu zajęć było powstanie kilku portretów prowadzącej warsztaty. Dokonało tego kilka uczennic, a efekty ich pracy mile nas zaskoczyły. Wszystkie szkice twarzy Pani Barbary okazały się być w charakterze wyglądu malarki, czyli mówiąc potocznie była do nich bardzo podobna. Najwięcej wzruszeń dostarczyli nam uczniowie przy pożegnaniu, kiedy warsztaty dobiegły końca. Duża ich część podchodziła do organizatorów i prowadzących zajęcia przytulając się i obejmując nas. Padły też słowa podziękowań z obu stron za efektywnie spędzony czas, a jeden z chłopców wykrzyknął głośno: bardzo mi się podobało…

Tekst: Marek Czarnołęski