Krasiński Zygmunt

Krasiński Zygmunt; rocznica urodzin poety. Zygmunt Krasiński, czyli Napoleon Stanisław Adam Feliks Zygmunt Krasiński. Był hrabią herbu Ślepowron: ur. w Paryżu 19 lutego 1812 roku. Zaliczany jest do grupy trzech największych polskich wieszczów doby romantyzmu, poetów największych przez pryzmat wpływu, jaki wnieśli w myśl kultury polskiej. Matka Zygmunta Krasińskiego odeszła wcześnie, został więc z ojcem. Naukę Zygmunt Krasiński pobierał w domu właśnie dzięki ojcu, który poprowadził wówczas jego edukację, a także za sprawą wybitnych korepetytorów opłacanych przez ojca. Następnie uczył się w warszawskim liceum, by móc rozpocząć i ukończyć z powodzeniem studia prawnicze w Uniwersytecie Warszawskim, lecz kończąc je ostatecznie w Genewie. Warto przy tym odnieść się do samej sprawy jego ojca, który dominował nad synem do tego stopnia, że nie pozostawiał mu wyboru nawet w dziedzinie spraw nie tylko prywatnych, ale i miłosnych. Zatem pobyt za granicą był swego rodzaju wybawieniem dla Zygmunta i swoistym azylem. Wieść o wybuchu Powstania Listopadowego dotarła do Zygmunta Krasińskiego gdy był w podróży po Włoszech. Powrócił jednak do domu dopiero po upadku Powstania. Wówczas, decyzją ojca, zabrał się razem z nim do Petersburga w celu poznania osobistego z samym carem Mikołajem I. Łatwo się zatem domyśleć, że ojciec snuł wielkie plany dla syna. Tymczasem Zygmunt zapadł na zdrowiu. Dolegała mu choroba oczu, która spowodowała, że musiał podjąć leczenie w krajach zachodnich. W czasie swoich ówczesnych podróży po Europie dotarł do Szwajcarii, Włoch i Francji. Poznał wielu artystów, którzy tworzyli środowiska emigracyjne. Mowa tu między innymi o wielkim Juliuszu Słowackim oraz Adamie Mickiewiczu, lecz również o Norwidzie czy Auguście Cieszkowskim. Poeta nie stronił bynajmniej od towarzystwa wspaniałych kobiet. Wdawał się w dość liczne romanse. Wśród wybranek znalazła się Joanna Bobrowa oraz Delfina Potocka, którą to darzył wielkim uczuciem, ale ze względu znów na sprzeciw ojca nie mógł jej pojąć za żonę. Ożenił się za to z kandydatką, którą ojciec akceptował, mianowicie Elizą Branicką. Odbyło się to w 1843 roku. Tymczasem Krasiński zadebiutował wcześniej, bo już w roku 1828. Wtedy to opublikował swą powieść zatytułowaną Grób rodziny Reichstalów. Dwa lata później ukazała się obszerna jego pozycja pt. Władysław Herman i jego dwór. Jednak największą sławę i uznanie przyniosła Zygmuntowi Krasińskiemu Nie Boska komedia, która ukazała się w roku 1835. Krasiński, ten wybitny  dramat o charakterze romantycznym napisał  dwa lata przed oficjalnym wydaniem. Natomiast utwór ten, później wznawiany wielokrotnie, miał z początku nosić nazwę Mąż, będąc zaledwie pierwszą częścią szerszej trylogii. Tytuł, jak łatwo się domyśleć inspirowany został dziełem pt. Boska komedia Dantego, mogąc być w interpretacjach dziełem dość dwuznacznym, ponieważ określa historię będącą dziełem ludzkości lub ukazuje swoistą komedię wydarzającą się jednak bez boskiej interwencji, przeczącą owym boskim planom. Jak wyraził się na kartach utworu autor, działania człowieka są jednak względne i ostatecznie podlegają woli Boga. Tak więc dwie, pośród skrajnie odmiennych racji w utworze, utraciły na znaczeniu w obliczu interwencji Absolutu, który przekracza możliwości człowieka. Najważniejszym i najbardziej zajmującym problemem, który to porusza w dziele Krasiński, jest opis odwzorowujący konflikt polityczno-społeczny ówczesnej rzeczywistości w kraju. Pisze o swoistej walce „arystokracji i demokracji”. W utworze autor zawarł także krytykę typowo romantyczną  w stosunku do nastawienia w kierunku rzeczywistości. Akcję dramatu Nie Boska komedia autor przeniósł w przyszłość. Utwór interpretowany został i omawiany w Literaturze słowiańskiej przez Mickiewicza. Był poddawany analizom, również tym sprzecznym. Różnie rozumiano sposób zakończenia tego dramatu, zarówno pod względem literackim, jak i teatralnym. Były też dzieła inne i nie mniej ujmujące, jak np.: Agaj-Han 1833 r., Irydion 1836 r., Przedświt 1843 r., Psalmy przyszłości 1845 rok. Niezwykle istotnym epizodem w życiu poety był okres spędzony w Potoku Złotym, niedaleko Częstochowy. Pałac Raczyńskich w Złotym Potoku wybudowany został w 19 w. Na miejscu obecnego pałacu od 16 w. istniał dwór, prawdopodobnie obronny, zwany Zameczkiem.  Na początku 19 w. stary dwór popadł w ruinę i nie nadawał się już do zamieszkania. W połowie tego wieku majątek odkupił i podniósł z upadku generał Wincenty Krasiński. W 1856 r. na jego polecenie zbudowany został pałac w stylu klasycystycznym, a sąsiadujący z nim dworek z 1829 roku przeznaczony został dla jego syna Zygmunta, który mieszkał w nim latem 1857 r. Po jego śmierci majątek odziedziczyła córka poety Maria, żona hrabiego Edwarda Aleksandra Raczyńskiego. Rodzina Raczyńskich na początku 20 w. przebudowała pałac nadając mu dzisiejszy kształt. Po 1945 roku majątek upaństwowiono, a w pałacu przez wiele lat mieściła się szkoła. Obecnie znajduje się on w bardzo złym stanie technicznym i nie można go zwiedzać. Prawa do pałacu roszczą Krzysztof i Stefan Dembińscy, spadkobiercy Raczyńskich, lecz zostały one zakwestionowane przez wojewodę śląskiego. Wieszcz Zygmunt Krasiński zmarł w Paryżu 23 lutego 1859 roku.

Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zygmunt_Krasi%C5%84ski,
http://znani.net/zygmunt-krasinski/