Akademia Szczęśliwego Dzieciństwa – W kręgu słowa, barwy i wyobraźni (2012)

Konferencję otworzyła pani Renata Lipniewska, wicedyrektor RODN „WOM” ds. bibliotek pedagogicznych w Częstochowie. W programie konferencji znalazły się wystąpienia: pani Anny Hiller, [Publiczna Biblioteka Pedagogiczna Regionalnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli „WOM” w Częstochowie] która przedstawiła uczestnikom działalność Fundacji CPCD [programy: Czytające szkoły, Czytające przedszkola, Czytanie zbliża], pokazała stronę internetową Fundacji, zachęcając jednocześnie do uczestnictwa w otwierającym się Internetowym Uniwersytecie Mądrego Wychowania im. Stefanii Światłowskiej (IUMW) będzie wszechnicą wiedzy adresowanej do rodziców, nauczycieli, małżeństw, par, młodzieży oraz edukatorów, przybliżyła również działania Publicznej Biblioteki Pedagogicznej w Częstochowie na rzecz rozwoju czytelnictwa dzieci i młodzieży.

Następnie głos oddano pani Małgorzacie Sętowskiej, pisarce, autorce i ilustratorce  książek dla dzieci. Podczas swojego wystąpienia: Rysunek dziecka kluczem do jego emocji– pokazała swoje prace literackie i ilustratorskie, a w oparciu o jedną z jej książek: O wiewiórce Łapiskórce, specjalnie zaproszone na konferencję dzieci – uczennice klasy III Szkoły Podstawowej nr 49 Częstochowie: Andżelika Dąbrowska, Daria Krakowiak i Weronika Orlikowska, wykonywały pastelami własne ilustracje do tego tekstu. Cały cykl powstawania ilustracji uczestnicy konferencji mogli obserwować, a następnie pani Sętowska omówiła powstałe prace, ich zawartość kompozycyjną i przekazane przez nie emocje, następnie zostały zaprezentowane oryginalne ilustracje stworzone do tego tekstu przez autorkę i porównane z pracami dzieci. Analizując prace plastyczne wykonane przez dzieci wzięła pod uwagę kolorystykę, poziom staranności pracy, dynamikę kreski i rytm w ekspresji, a także kolejność rysowania poszczególnych postaci, ich umiejscowienie na kartce i proporcje oraz ilość szczegółów.

W oparciu o powstałe prace plastyczne pokusiła się też o ich analizę psychologiczną pani Urszula Podsiad-Jeziorska, z Powiatowej Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej w Częstochowie – a następnie wygłosiła referat Ukryte znaczenie rysunku dziecka – analiza psychologiczna. Przedstawiła etapy rysunków dziecka, i zwróciła szczególną uwagę na fakt, że zrozumienie dziecięcych rysunków ułatwia zrozumienie dziecka, które je tworzy, zaś spontanicznie powstałe obrazy umożliwiają wgląd we wnętrze dziecka, jego lęki, troski i problemy. Należy pamiętać, że każde dziecko jest inne, każdy z nas ma swoje dobre i złe dni. Rysunek dziecka nie jest zbiorem znaków, które czytamy według jednej sztywnej reguły, są one podkładem do wyrażenia wewnętrznych odczuć dziecka, jego emocji, tego jak się czuje. Obserwacja prac plastycznych dzieci oraz samego rysowania może być niezwykle pomocna w odczytaniu, zrozumieniu stanu emocjonalnego, poziomu rozwoju intelektualnego, społecznego dziecka, tego jak postrzega ono świat, a także tego, co jest dla niego istotne, co je cieszy, a co niepokoi. Ocena wstępna od której powinna zaczynać się każda analiza rysunku, musi uwzględnić wiek dziecka. Seria rysunków i obserwacja dziecka połączona z wywiadem i rozmową z dzieckiem, może dać nam wiele informacji o systemie rodzinnym, doznaniach dziecka, lękach czy trudnych przeżyciach. Ocena rysunku, jest bogatą informacją o tym, jak dziecko radzi sobie w sytuacjach trudnych, stresowych. Dzieci też mają prawo czuć się gorzej i nie znaczy to wcale, że dzieje się coś złego, gdy w danym momencie ich prace będą odbiegać od poprzednich. Należy im swobodnie pozwolić wyrażać swoje emocje poprzez sztukę – nie tylko twórczość plastyczną, a także muzykę, zabawę i taniec. Sprawimy, że bardziej poznamy nasze dzieci, one obdarzą nas większym zaufaniem. Tworząc dobre relacje między dzieckiem a rodzicem, nauczycielem, opiekunem sprawimy, że dzieci chętniej będą zdobywać nową wiedzę, odważniej będą wyrażać swoje myśli i uczucia i będą szczęśliwe, radosne. 

Tekst: Anna Hiller
Zdjęcia: Izabela Bajor