Twardowski Jan

Twardowski Jan; rocznica urodzin. Ksiądz rzymskokatolicki, prałat honorowy jego Świątobliwości, polski poeta, przedstawiciel współczesnej liryki religijnej. Uczęszczał do Gimnazjum im. Tadeusza Czackiego w Warszawie, maturę zdał w 1935 r. W 1937 r. ukazał się pierwszy tomik jego wierszy pt. Powrót Andersena, nawiązujący do poetyki Skamandra. W tym samym roku rozpoczął studia polonistyczne w Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1939 uzyskał absolutorium, a w 1948 r. obronił pracę magisterską. W czasie 2 Wojny Światowej, podczas której zaginął cały jego wcześniejszy dorobek poetycki, był żołnierzem Armii Krajowej, uczestniczył w Powstaniu Warszawskim. Wskutek przeżyć wojennych, w tym zniszczenia jego domu rodzinnego, w 1943 r. postanowił zostać księdzem. W trakcie wojny, w marcu 1945 r. zaczął naukę w tajnym Seminarium Duchownym w Warszawie. Naukę w seminarium kontynuował z przerwami do 1948 r., kiedy to 4 lipca przyjął święcenia kapłańskie. W tym też roku uzyskał tytuł magistra filologii polskiej za pracę Godzina myśli . Zaraz po studiach w seminarium przybył do parafii w Żbikowie k. Pruszkowa, gdzie był wikarym przez trzy lata. Zajmował się nauczaniem religii w szkole specjalnej. Od 1959 r. aż do emerytury był rektorem kościoła sióstr Wizytek w Warszawie, gdzie głosił kazania dla dzieci, którym później zadedykował m.in. zbiory: Zeszyt w kratkę oraz Patyki i patyczki. Był również wieloletnim wykładowcą i wychowawcą pokoleń kleryków w warszawskim seminarium. Wcześniej, bo już pod koniec 1945 r. powrócił do publikowania wierszy. Jego twórczość trafiła wówczas m.in. na łamy Tygodnika Powszechnego. Wielką popularność przyniósł mu wydany w 1970 r. tom Znaki ufności. W roku 1980 został uhonorowany nagrodą PEN Clubu im. Roberta Gravesa za całokształt twórczości, w 1996 r. Orderem Uśmiechu, w 199 r. 9 Medalem Polonia Mater Nostra Est, w 2000 r. nagrodą IKAR oraz Dziecięcą Nagrodą SERCA, a rok później TOTUS, która zwana jest również katolickim Noblem, w 2005 r. Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy. W 1999 r. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła 2 przyznał mu tytuł doktora honoris causa. Był honorowym obywatelem miasta Tarnowskie Góry. Zmarł w szpitalu wieczorem 18 stycznia 2006 r. w Warszawie. Pochowany został w krypcie, w Panteonie Wielkich Polaków, miejscu pochówku dla zasłużonych w Świątyni Opatrzności Bożej, zgodnie z życzeniem prymasa Polski kardynała Józefa Glempa, a wbrew ostatniej woli księdza Twardowskiego, który chciał być pochowany w grobie warszawskich Powązek. Twórczość : Wiersze 1959 r., Znaki ufności 1970 r., Zeszyt w kratkę 1973 r., Poezje wybrane 1979 r.,  Niebieskie okulary 1980 r., Rachunek dla dorosłego 1982 r., Który stwarzasz jagody 1984 r.; 1988 r.; Na chwilę, Święty gapa, Na osiołku 1986 r., Nie przyszedłem pana nawracać 1986 r., Patyki i patyczki” 1988 r., Sumienie ruszyło 1989 r.; 1990r, Tak ludzka 1990 r., Stukam do nieba 1990 r., Nie bój się kochać 1991 r., Niecodziennik 1991 r., Nie martw się 1992 r., Tyle jeszcze nadziei 1993 r., Krzyżyk na drogę 1993 r., Elementarz księdza Twardowskiego dla najmłodszego, średniaka i starszego 2000 r., Pogodne spojrzenie 2003 r., Mimo Wszystko 2003 r., O spacerze po cmentarzu wojskowym, O maluchach, Do moich uczniów, Obiecanki Cacanki, Podziękowanie.

Źródła:
– https://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/1138576,Jan-Twardowski-lubie-mowic-szczegolami
– https://pl.aleteia.org/2021/02/23/kiedy-wreszcie-ksiadz-powie-idzcie-ofiary-do-domu-anegdoty-z-zycia-ks-twardowskiego/
– http://www.gimnazjum17.wroclaw.pl/patron